Transport Database and Photogallery

9 august 2021 - Rzut oka na kokpit legendarnego, a podobno jeszcze nadal istniejącego w jednym kawałku 1807. Wóz był swego czasu jednym z bardziej pomodzonych autobusów lubelskiej komunikacji, ale jeździł, co daje pogląd na pancerność tej serii autobusów. Autobus w 2010 trafił do Syl-transu, gdzie przemalowano go w lubelskie barwy, przerobiono sterowanie drzwiami- dodano przycisk drugich i trzecich drzwi, prawdopodobnie zdemontowano fotokomórki. Pierwsze drzwi nadal były tylko i wyłącznie po włączeniu zezwolenia lub hamulca przystankowego. Dodano również dzwonek do drzwi od Ikarusa na przycisk. Po końcu kontraktu AKL, gdzie Syl-trans nie kontynuował, jako podwykonawca MPK, autobus zakupił pan Krzysztof Mazur, którego serdecznie w tym miejscu pozdrawiam. W Ibizie w sumie obyło się bez większych remontów, autobus ciągnął pod górkę V-maksem do końca, nie można powiedzieć, że był kiedykolwiek zamulony. Co do patentów i smaczków na kokpicie, to ciekawie rozwiązano podczas garażowych remontów układ przycisków. I tak: Pierwszy przycisk-czerwony od strony kierownicy, wydawać by się mogło, służy do sterowania drzwiami. Nic bardziej mylnego. Był to właśnie rzeczony dzwonek, na początku z Ikarusa, później przeszczepiono dzwonek od Mana, ale sygnał był ciągły. Przycisk obok jest przyciskiem nieaktywnym, bo jak zaraz powiem, pierwsze drzwi irytowały kierowców, że były na zezwolenie i koniec końców były niezależne od hamulca przystankowego. Drzwi 2,3 to wiadomo. Górny rząd poziomych przycisków to: pierwszy od lewej rzeczone sterowanie drzwiami pierwszymi. Obok przycisk blokady połówek, już później nieaktywny, mniej więcej w 2017, dostał przeróbkę związaną z uniezależnieniem pierwszych drzwi od hamulca przystankowego, bo kierowcy się denerwowali, że przy każdym otwarciu zezwolenie (1844 np. miał tak do końca) . W podstawówce pamiętam czasy, gdzie autobus wachlował dwoma skrzydłami, jak się nie zablokowało kluczem kwadratem. Przycisk ostatni - dawne zezwolenie, później był to już tylko i wyłącznie hamulec przystankowy z przyklękiem. Tak go używano. Dalej przyciski w sumie nieaktywne. Przyklęk można było wyłączyć podczas zezwolenia, naciskając klawisz od poziomowania w górę, ale nikt nigdy tego nie robił, bo przyklęku jako takiego nikt nie używał, nawet podczas wjazdu wózka, chyba że kierował Pan Krzysztof. Dalej mamy hamulec przystankowy, przyciski nieaktywne oraz przycisk sterowania komputerem pokładowym. Komputer w pełni działał, aczkolwiek przez cały okres funkcjonowania, od kiedy pamiętam, wyświetlał się niezależnie komunikat: “bitte warten”. Lewa strona nie była przerobiona poza jakimś dodanym przyciskiem od prawdopodobnie ogrzewania luster + panel boczny charakterystyczny, taki jak wszędzie. Drzwi były silniczkowe marki Kiekert, wszystkie otwierane do środka. Prędkościomierz zmieniono w trakcie eksploatacji, na taki, jak jest widoczny na zdjęciu. W tym miejscu chciałem bardzo serdecznie podziękować panu Zbyszkowi, który jeździł tym wozem do ostatnich chwil i zawsze był przyjazny miłośnikom. Siostrzanym do powyższego autobusu był 1806, który był niemalże identyczny. Jedyne różnice, jakie posiadał to niepotrzebną poręcz w pierwszych drzwiach, czym ukrócono funkcjonowanie przedniej rampy (bo autobusy posiadają dwie rampy, jak każdy berlińczyk w tej serii). 1806 miał również hamulec przystankowy, który można było zaciągnąć w pozycję zero-jeden i autobus był zatrzymany, hamulec się zwalniało gazem. W 1807 z kolei po przesunięciu “grzybka” do przodu autobus już jechał. Pierwotnie 1806, miał dodane inne drzwi do kabiny (z szybą, chyba od 405N), jednakże po decyzji o odstawieniu, drzwiczki przerzucono do autobusu tytułowego.

MAN NL263 #1807

Comments

Send Your Comment

User functions

Related Content

Link us